- Από τον Thunder
Αν κυκλοφορείτε αρκετά στις οδούς του Διαδικτύου, θα έχετε ακούσει τον ιατρικό όρο "I.A.D." (Internet Addiction Disorder). Δεν είναι κάποια νέα κολλητική ασθένεια ούτε κάτι που θα μπορούσε να θεραπευτεί απλά με φάρμακα (καλώς ή κακώς). Το IAD είναι μια μορφή ψυχασθένειας με τα δικά της συμπτώματα και προβλήματα.
Ο Ivan Goldberg ο οποίος εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο ψυχοπαθολογικό όρο, έχει ορίσει τα συμπτώματα για διάγνωση του προβλήματος:
Όταν κάποιος χρήστης περνάει την περίοδο του IAD του, αισθάνεται πως κάνει το σωστό. Για προσωπικούς του λόγους κυρίως, αποφασίζει να κλειστεί στον μικρό και όμως τόσο μεγάλο κόσμο του διαδικτυομένου υπολογιστή του, παύοντας να ασχολείται με οτιδήποτε έχει να κάνει με τον λυπηρό "πραγματικό κόσμο".
Το Διαδίκτυο είναι αποστειρωμένο. Εκεί μπορείς να είσαι όποιος θέλεις, να δείξεις πόσο πραγματικά καλή - ή κακιά ψυχή έχεις. Να εκφραστείς αποδεσμευμένος από την εξωτερική εμφάνισή σου την οποία δεν επέλεξες. Στο Internet είσαι τέλειος...
Αρκούν κάποιες απλές συγκυρίες όπως μια απογοήτευση στον προσωπικό τομέα και μια ξαφνική ανακάλυψη των δυνατοτήτων της νέας τεχνολογίας, για να "προσβληθεί" άλλος ένας χρήστης με I.A.D. Δε θέλω να το παρουσιάσω σαν κάτι το τρομακτικό, είναι απλά τα συναισθήματα που προανέφερα. Θέλεις να κάθεσαι στο PC επειδή εκεί αισθάνεσαι σιγουριά και γαλήνη, θέλεις να είσαι συνέχεια εκεί επειδή οτιδήποτε άλλο σε κάνει να λυπάσαι και φοβάσαι μήπως πάθει κάτι ο υπολογιστής ή η dialup σύνδεσή σου γιατί έτσι θα ήταν σαν να χανόταν ο κόσμος σου - ο νέος Κόσμος...
Αναπάντεχα κλείνεσαι στον εαυτό σου - σε πραγματικό επίπεδο - όμως στο Διαδίκτυο γίνεσαι τρομερά κοινωνικός. Χαίρεσαι που μπορείς να συνομιλείς με τόσους ανθρώπους που δε σε κρίνουν απλά βασισμένοι στην ηλικία και τα χαρακτηριστικά σου, αλλά μπορούν να εμβαθύνουν στην προσωπικότητά σου επειδή στο κάτω-κάτω αυτό είναι που μετράει. Όλοι μπορούν να αλλάξουν με κάποιο τρόπο την εξωτερική τους εμφάνιση όμως μπορούν μόνο να υποκριθούν πως διαφοροποίησαν τον χαρακτήρα τους.
Εξ αιτίας της - ως τώρα - όχι και τόσο καλά ελεγχόμενης ακτινοβολίας και των γρήγορων εναλλαγών των χρωμάτων και σχημάτων, το μυαλό μετά από λίγες ώρες αρχίζει να κουράζεται ενώ έρχεται σε μία μορφή ψυχοκινητικής υπερδιέγερσης αφού ως γνωστόν οι ταχύτατα εναλλασσόμενες εικόνες μας προκαλούν σωματική και πνευματική εγρήγορση. Έτσι μετά από ένα διάστημα, η νέα μας "αγάπη" γίνεται "ασθένεια" και χωρίς να το καταλάβουμε μπήκαμε στη λίστα των χρηστών με IAD. Βλέπετε, κάθε υπερβολή είναι λάθος...
Πως θεραπεύεται ; Όλα έχουν προβλεφθεί. Μην περιμένετε ποτέ πλήρη ανάκαμψη επειδή αφού κάποιος γευτεί εις βάθος τις δυνατότητες του Διαδικτύου δεν πρόκειται ποτέ να αποφασίσει να το αφήσει. Παρόλα αυτά, από μόνος του με τον καιρό, θα συνειδητοποιήσει πως υπάρχουν και άλλα πράγματα στον έξω κόσμο εκτός από την πολύμορφη λύπη που τον "έριξε" στο PC. Θα πρέπει να θυμηθεί γιατί διάλεξε τους υπολογιστές: για να ξεφύγει από την οδυνηρή πραγματικότητα. Όμως ας μην ξεχνάμε πως ο "πραγματικός κόσμος" υπήρχε από τότε που υπήρχαν οι άνθρωποι και τίποτα δε συγκρίνεται με τον ρεαλισμό του. Γι' αυτό η τελική λύση είναι η συνύπαρξη των δύο διαστάσεων, ψηφιακής και πραγματικής.
Εφόσον τηρεί το μέτρο, ο χρήστης θα είναι παραγωγικό μέλος του αληθινού κόσμου και συγχρόνως κοινωνικό μέλος του εικονικού. Τα πάντα εξαρτώνται από τα σωστά κίνητρα τα οποία το ίδιο το περιβάλλον του θα πρέπει να του δώσει αν τον θέλει πίσω, έστω και πνευματικά διαφοροποιημένο (εξελιγμένο). Ωστόσο, το Internet θα είναι πάντα μέρος του... με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ευχαριστούμε την Φωτεινή Τσαλίκογλου για τους ιατρικούς ορισμούς